دانلود کتاب خطی مخلوط البلهان نوشته‌ی عبدالحسن بن احمد اصفهانی

درباره کتاب خطی مخلوط البلهان یا کتاب عجایب، اطلاعات زیادی در دست نیست. ظاهرا نویسنده کتاب، عبدالحسن بن احمد اصفهانی است اما برخی معتقدند نویسنده کتاب ابومعشر بلخی منجم نامی ایران است. در کتاب مخلوط البلهان علاوه بر توصیف ماهیت جهان تصاویر عجیب و غریبی از گونه‌های مختلف نژاد دیو و اجنه به چشم می‌خورد.

کتاب خطی مخلوط البلهان:

نوشته‌های این کتاب درباره اختربینی، اخترشناسی و رمل است، بخش ویژه‌ای از کتاب هم که با «روایت …» شروع می‌شود، تصویرسازی‌هایی را با سوژه داستان‌های محلی، مذهبی (به خصوص روایت‌های پیامبران) و قصه‌های جن و پریان نشان می‌دهد.

البته روایت داستان به نقاش سپرده شده و بیننده، داستان را به جای خواندن، می‌بیند و متن زیادی برای تصویرسازی‌ها نوشته نشده. مثل این نقاشی که داستان درخت واق-واق را نشان می‌دهد، درختی سخنگو که در فرهنگ‌های مختلف، داستان‌هایی درباره‌اش گفته‌اند و در نقش‌ونگارهای فرش ایرانی هم زیاد از آن استفاده شده است.

«کتاب خطی مخلوط البلهان» یا «کتاب عجایب» رساله‌ای است دربارۀ علوم غریبه، فالگیری و رمالی که به احتمال فراوان در قرن هشتم هجری و در دوران حکومت جلایریان در بغداد توسط شخصی به اسم عبدالحسن اصفهانی نوشته شده است. به احتمال زیاد بخش‌هایی از این کتاب برگرفته از یکی از آثار ابو معشر بلخی (منجم قرن سوم هجری) است.

این کتاب به زبان عربی هست

اثبات و وجود هستی:

وجود، تنها چیزی است که نیازی به اثبات ندارد و هرکس آنرا بالفطره در ذات خود یا در تجربه و در عمل ادراک می‌کند. واضح‌تر از وجود چیزی نیست و همه چیز تحقق خود را از وجود می‌گیرد. غریزه هر «جاندار» دارای غریزه، حکم می‌کند که «هستی»، بر او و جهان اطراف او حاکم است، برای هستی تعریفی وجود ندارد و آن‌را فقط با علم شهودی و احساس درونی و شخصی می‌توان دریافت.

گرچه وجود را می‌توان «چیز» نامید ولی در واقع، وجود، هستی‌بخش چیزهاست و هر چیز را «چیز» می‌کند. بی‌سبب نیست که وجود را به نور تشبیه کرده‌اند، زیرا نور بر هرچه بتابد آن‌را متعیّن و مشخص و روشن می‌کند.

امام‌ خمینی در فلسفه، وجود را مجعول می‌داند و همه خیرات و کمالات را به وجود نسبت می‌دهد و ماهیات را غیر مجعول و حدود عدمی می‌داند که همه شرور و آفات به آنها نسبت داده می‌شود. امام‌ خمینی معتقد است که هر جا وجود است وحدت هم هست و هرجا وجود نیست، وحدت نیست. وحدت در احکام تابع وجود است اگر وجود اعتباری است وحدت نیز اعتباری است و اگر وجود حقیقی است، وحدت نیز حقیقی است.