دیوان خان الماس لرستانی (پیشگویی ۴ جلد بسیار نایاب)

دیوان خان الماس لرستانی ۴ جلد بسیار نایاب : الماس بیگ معروف به خان الماس لکستانی فرزند سید محمد بگ نور بخش از رهبران بزرگ اهل حق و به عنوان مسند نشین دودمان آتش بیگی پس از سید سرخوش بیگ و پس از ایشان سید میرانبیگ و سپس سید میرزا عباس بیگ مرکزیت دو تن اول در دلفان و سومین گربان دروود فرامان هرسین به عنوان یکی از شاعران بزرگ یاری به حساب می‌آید و قرآن را به زبان عامیانه و به صورت شعر برای استفاده عموم در آورده‌است.

به همین خاطر گفتار او به کلام مشهور است. علاوه بر آن ایشان وقایع آینده از زمان شاه عباس کبیر تا انقلاب اسلامی و حتی بعد از آنرا نیز پیشگویی کرده‌است.

ایشان برادر آتش بیگ، جمشید بیگ و ابدال بیگ می باشد و در سال 1072 هجری تولد و در سال 1138 وفات یافته است. خانواده‌ی وی در منطقه‌ای موسم به دیه‌ی نور كه اكنون نورآباد (واقع در شمال غرب استان لرستان) نام دارد می‌زیسته‌اند.

دیوان كلام ایشان شامل تفسیر و تعبیر از احكام و قوانین و پیش‌بینی‌های آخر زمانی است. «كلام خان الماس» به پیروی از سنت كلام‌های یاری سروده‌ هایی است كه مصرع ‌های ده هجایی آن (دو بخش پنج هجایی) بصورت دوتایی و بیشتر با هم قافیه می‌گردند و زبان آن را آمیزشی از لكی و گورانی گفته‌اند.

ایشان در دیوان خان الماس لرستانی از اصطلاحات رمزی و نمادین فراوانی برای بیان معانی مورد نظرش بهره جسته، همچون:

• دام هزار دهان
• دعوای شیر و اژدها
• گرز نهصد من رستم
• گرگ باطنی
• ماران كوه
• سواران دشت
• و …

كه حتی فهم ظاهری این اصطلاحات بسادگی میسر نیست. بیان مكاشفات، اركان آیین یاری، قربانی، حج حقانی، مسائل بندهشی و مربوط به خلق عالم و آدم از موهوعاتی ‌اند كه در دفتر خان الماس لکستانی بدان پرداخته شده است.

 نام خان الماس لکستانی بیشتر با پیشبینی‌های آخر زمانی پیوند دارد، پیشبینی‌هایی كه در آن‌ها از آشوب و جنگ میان ملل مختلف جهان خبر داده شده است. هفت روژ و هفت شؤ . جنگ دین مبو آسئاؤان آؤش . كُل وه خیون مبو (روژ: روز، شؤ: شب، مبو: می‌شود، آؤ: آب. خیون: خون) گرگِ باطنی . پر مكی گَزَن نه شارانِ خاس . خراؤ مكی چن (مكی: می‌كند، گزن: گزند، شاران خاس: شهرهای خوب، خراؤ: خراب، چن: چند) مردم نسبت به حق و حقیقت كم توجه می‌شوند. كم سوْ مو چراغ . كُل خاندان دؤر مبو وه دؤر . احوال نذانان (سو: فروغ، روشنایی، دؤر: دوره، زمانه، ی‌رسد رمز مار و سوار اهمیت بسیاری باید داشته باشد، چه در چند جا از آن سخن رفته و عجیب آنكه مارها بهره‌مند (از حقیقت) هستند و سواران نه.