دانلود کتاب دعای مشلول

در کتاب مفاتیح الجنان دعاها، اعمال و اذکار بسیاری جمع آوری شده است که هر کدام سندیت دارند، اما برخی از آنها بسیار معروف ترند.کتاب  دعای مشلول یکی از ادعیه معروف و مهم در مفاتیح است. هنگامی ناامیدی و داشتن حاجت مهم، خواندن کتاب دعای مشلول که از حضرت علی(ع) نقل شده است، بسیار موثر می باشد. در این بخش از نمناک با این دعای پر فضیلت بیشتر آشنا می شوید.

علت نامگذاری کتاب دعای مشلول :

درباره راز علت نامگذاری دعای مشلول، امام حسین علیه السلام می فرماید:در یک شب تاریک با پدر خود مشغول طواف خانه خدا بودیم و اطراف خانه خدا در خلوت و سکوت بود و همه زائرین به خواب رفته بودند که ناگهان صدای سوزناک ناله ای به گوش ما رسید.یک نفر به سوی درگاه خدا رو آورده و با سوز و گداز جانسوزی اشک می ریزد.

پدرم رو به من فرمودند: ای حسین! آیا صدای ناله های گناهکاری که به سمت درگاه خداوند پناه آورده است و با دلی شکسته اشک ندامت می ریزد را میشنوی؟ برو به سراغش و پیدایش کن و سپس با خود نزد من بیاور.

دعای مَشلول یا دعای «الشاب المأخوذ بذنبه»، دعایی نقل شده از امام علی(ع) است. امام، این دعا را به جوانی که دستش به نفرین پدر شَل شده بود یاد داده و فرمود هرگاه فرد باایمانی خالصانه خدا را با این دعا بخواند دعایش مُستجاب می‌شود.

سند دعا:

مشلول به معنی کسی است که بخشی از بدن او شَل شده است. سید بن طاووس این دعا را با سند خود در کتاب مهج الدعوات نقل کرده است، کفعمی در بلد الامین، علامه مجلسی در بحار الانوار و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان نیز از او نقل کرده‌اند. این دعا با عنوان دعای «الشاب المأخوذ بذنبه»، به‌معنای «جوانی که به عقوبت گناهش گرفتار بود» نیز نامیده شده است.

شأن صدور دعا:

امام حسین(ع) نقل می‌کند که شبی به همراه پدرم مشغول طواف خانه خدا بودم که صدای ناله جوانی را شنیدیم. پدرم مرا به دنبال صاحب صدا فرستاد. جوان خوش‌سیمایی را مشغول دعا و ناله یافته و او را نزد امام بردم. او ماجرای خود را اینگونه بیان کرد:

جوان خوشگذرانی بودم و پدرم از این موضوع سخت ناراحت بود. یک‌بار بدون اجازه پول‌های پدرم را برداشته و او را کتک زدم، او دل‌شکسته شده و در سفر خود به مکه مرا نفرین کرد. در همان هنگام دست من شَل شد و از آن تاریخ چند سال با آه و ناله از پدر عذر تقصیر می‌خواستم تا راضی شد امسال دوباره به مکه بیاید و شفای مرا از خدا بخواهد ولی در راه از دنیا رفت و من تنها به مکه آمدم.

امام علی(ع) به جوان بشارت داد که زمان شفا یافتنش رسیده است و این دعا را که از پیامبر (ص) آموخته بود به او یاد داد و شرایطی را برای برآورده شدن حاجتش بیان کرد. امام علی(ع)‌ به امام حسین(ع) گفت قلم و دواتی بیاورد و دعا را بنویسد. امام حسین(ع) دعا را با املای پدرشان نوشتند و به جوان دادند تا پس از انجام شرایطی این دعا را بخوانند.