دانلود مقاله نقش بز کوهی بر روی سفالهای پیش از تاریخ ایران اثر غلامرضا معصومی

همواره ارتباطاتی بین انسان و خدا وجود داشته که هنرمندان باستان آن را در غالب نمادها به تصویر آورده اند٬ که به نماد‌هایی همچون نیروی زندگی، نیروی فوق طبیعی، الوهیت، سلطنت، جنگجویی، پیروزی، ازدیاد محصول و باروری می‌توان اشاره کرد. همچنین ماهیت اسطوره‌ها نیز با بازنمایی نمادها در مقاله نقش بز کوهی بر روی سفالهای پیش از تاریخ ایران مشاهده است. چرا که در گذشته دور، اسطوره‌ها انعکاسی بصری از ناتوانی انسان باستان نسبت به عدم آگاهی از علل واقعی حوادث و نیز تجسم احساسات جهت کاهش گرفتاری‌ها و یا اعتراض به رخدادهایی غیر عادلانه بوده اند. با مطالعه آثار بجا مانده از دوران پیش از تاریخ ایران، پراکندگی زیادی در توضیع حضور نقش مایه بز کوهی در ایران باستان بوده است.

نماد بز کوهی بر روی سفالهای باستانی:

حضور این نقش را می‌توان در سنگ نگاره‌های دوران پارینه سنگی، میان سنگی و نوسنگی در ایران مشاهده نمود. نخستین نشانه‌های هنری شامل کنده کاری بر استخوانها، نقاشی بر دیوار غارها و حکاکی بر صخره‌ها، تمایل انسان به توسعه باورهای دینی و آیین‌ها را نشان می‌دهد.

انسان اولیه در وحشت و اضطراب دائمی به سر می بُرد. او از نیروی شیطان می ترسید و محرکی می خواست تا از او در برابر این نیروی جادویی محافظت کند. به همین دلیل به انواع طلسم، تعویذ، افسون و نیز ارواح محافظ متوسل شد و تا سر حد پرستش آن ها نیز پیش رفت.

هر قوم باستانی بز کوهی را مظهر یکی از عوامل طبیعی سودبخش می ‌دانسته. مثلاً در لرستان بز، حیوان خورشید و وابسته به خورشید بود و گاهی نیز مظهری از فرشته باران. زیرا از زمان‌ های کهن، ماه با باران و خورشید با خشکی رابطه داشته است و چون میان شاخ ‌های خمیده بز کوهی و هلال ماه نیز رابطه‌ ای وجود دارد از این رو مردم باستان عقیده داشتند که شاخ‌ های پر پیچ‌ و ‌خم بز کوهی در نزول باران مؤثر است. بز کوهی مظهر فراوانی و در شاخ آن قدرتی جادویی پنهان است.

مقاله نقش بز کوهی بر روی سفالهای پیش از تاریخ ایران:

تپه باستانی شوش در استان خوزستان و در جوار مقبره دانیال نبی پیغمبر(ع) است، یکی از مراکز تمدن دوران های باستانی و تاریخی ایران بوده از سالیان دراز بوسیله هیئت های فرانسوی مورد کاوش قرار گرفته است.

هنرمندان این دوره غالبا زندگی و شکل و حرکت حیوانی را به وسیله یک خط نشان داده اند و بیشتر اشکال هندسی نیز همان نقوشی است که به مرور زمان و در نتیجه رشد و ترقی و تکامل افکار هنر مندان سازنده آنها به صورت طرح هندسی در آمده است.

در  تمدن شوش ∏ سبک تازه ای در رنگ آمیزی سفال پدید آمده است-رنگ نقوش سیاه و گاهی سرخ فام بوده و مشتمل بر اشکال هندسی خطوط نیم دایره – مثلث و خطوط موازی است و اغلب آنها از طبیعت الهام گرفته شده است و تصاویر حیواناتی مانند عقاب با بالهای گشاده ، بز وحشی ، پرندگان و ماهی بر ظروف سفالی این تمدن دیده می شود…