دانلود کتاب نورالعلوم خرقانی

نورالعلوم خرقانی، مجموعه‌ای از سخنان عرفانی «شیخ ابوالحسن خرقانی»، عارف برجسته‌ی ایرانی در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری است. «نورالعلوم خرقانی» در حقیقت ذکر مبانی عرفان ایرانی است که به وسیله‌ی یکی از شاگردان «خرقانی» بعد از مرگ مرشد و پیر خود در ده باب تدوین شده است. این ده باب شامل روایاتی است که با نام شیخ بستگی دارد و نمونه‌هایی از سخنان اوست. برای دانلود کتاب پی دی اف نورالعلوم خرقانی ادامه این مطلب را دنبال کنید

ابوالحسن خرقانی کیست؟

ابوالحسن علی بن جعفر بن سلمان بن احمد خرقانی مشهور به شیخ ابوالحسن خرقانی، در سال ۳۵۲ هجری قمری در روستای قلعه نو از توابع بسطام دیده به جهان گشود. اشخاص به‌نامی همچون ابوسعید ابوالخیر و پور سینا پس از گفت‌وگو با ابوالحسن خرقانی، از مقام والای معنوی او در آثار خود صحبت کرده‌اند.

یکی از مشهورترین مریدان و شاگردان ابوالحسن خرقانی، خواجه عبدالله انصاری است که بدون شک او را به‌واسطه مناجات‌های مشهورش می‌شناسید. او در یکی از مناجات‌های خود در ستایش ابوالحسن خرقانی آروده است:

عبدالله مردی بود بیابانی، می‌رفت بطلب آب زندگانی، ناگاه رسید به شیخ ابوالحسن خرقانی، دید چشمه آب زندگانی، چندان خورد که از خود گشت فانی که نه عبدالله ماند و نه شیخ ابوالحسن خرقانی، اگر چیزی میدانی من گنجی بودم نهانی، کلید او شیخ ابوالحسن خرقانی.

شرح کتاب نورالعلوم خرقانی

در کتاب نورالعلوم خرقانی شرح حال شیخ ابوالحسن خرقانی به زبانی ساده و شیوا آورده شده است. از شیخ ابوالحسن خرقانی امروزه سه اثر به جا مانده است. «رسالة الخائف الهائم من لومة اللائم»، «فواتح الجمال» و «نور العلوم» نام آثار این عارف وارسته است.

«نورالعلوم خرقانی» مشهورترین اثر این عارف است که در آن به ذکر مبانی عرفانی و روایی پرداخته شده است. در این کتاب نمونه‌هایی از سخنان توسط یکی از پیروان و شاگردان او جمع آوری و تدوین شده است.

منتخبی از جملات قصار‌ عارف نامی شیخ ابوالحسن خرقانی :

• خدای را آنجا دیدم که خود را ندیدم.
• سفر پنج است‌ : اول به پای‌، دوم به دل‌، سوم به همت‌، چهارم به دیدار، پنجم در فنای نفس.
• چون نیستی خویش به وی دهی‌، او نیز هستی خویش به تو دهد.
• آن کس که نماز کند و روزه‌ دارد به خلق نزدیک بود و آن کسی که فکرت کند به‌ خدای.
• عافیت در تنهائی یافتم‌ و سلامت در خاموشی.
• بهترین چیزها، دلی است که در وی هیچ بدی‌ نباشد.
• تا توطالب دنیا باشی، دنیا بر تو سلطان است، و چون از وی رو برگردانی‌ تو بر وی سلطان باشی.
• الهی خلق تو شکر نعمتهای تو کنند من شکر بودن تو نعمت،بودن توست.
• بامداد، عالم برخیزد، طلب‌ زیادتی علم کند و زاهد، طلب‌ زیادتی زهد کند و ابو الحسن در بند آن بود که سروری به دل‌ برادری رساند.
• مرید من آنست که بر کنار دوزخ‌ بایستد و هرکه را خواهند به‌ دوزخ برند دستش گیرد و به‌ بهشت فرستد و خود به جای او به دوزخ رود.