دانلود کتاب وزارت ترس نوشته‌ی گراهام گرین

«کتاب وزارت ترس» رمانی پلیسی از نویسنده معروف و پرکار انگلیسی، گراهام گرین است که در لیست ۱۰۰ رمان برتر قرن به انتخاب دانیل برت نیز قرار دارد. آرتور، مردی که تازه از بیمارستان روانی مرخص شده، در حال رفتن به خانه است که یک گاردن‌پارتی توجهش را جلب می‌‌کند، به آنجا می‌رود و در یک مسابقه برنده یک کیک می‌شود، اما درواقع اشتباهی رخ داده است و او نباید برنده کیک می‌شد زیرا این کیک پیام بخصوصی برای یک شخص خاص دارد.

درباره نویسنده کتاب، گراهام گرین:

گراهام گرین در دومین روز اکتبر سال ۱۹۰۴ به دنیا آمد. پدرش چارلز هنری گرین و مادرش ماریون ریموند گرین عموزاده‌ی هم بودند. او چهارمین فرزند از شش فرزند خانواده‌ی گرین بود. خاندان قدرتمند و بانفوذ گرین صاحب کارخانه‌ی آبجوسازی گرین کینگ بودند. گرین مطالعه‌ را خیلی زود شروع کرد و با جدیت دنبال نمود. به گفته‌ی خود او، تابستان‌هایی که در کنار عمویش در کمبریج شایر می‌گذشته، اوقات طلایی او برای کتاب خواندن بوده است.

گرین از سال ۲۰۱۰ وارد مدرسه‌ی شبانه‌روزی شد. او کودکی و نوجوانی دردناکی را گذراند، چراکه به شدت دچار افسردگی بود، تا آن‌جا که چند بار اقدام به خودکشی نمود. گراهام شانزده‌ساله در سال ۱۹۲۰ برای گذراندن دوره‌ی روان‌کاوی به لندن فرستاده شد، اتفاقی که در آن ایام چندان معمول نبود. گراهام پس از شش ماه حضور در لندن، برای ادامه‌ی تحصیلش به مدرسه بازگشت. کلود کاکبرن و پیتر کوئنل دو تن از هم‌شاگردی‌های گرین در آن ایام بودند که مثل او بعدها شهرت پیدا کردند.

در کتاب وزارت ترس می‌خوانیم:

آرتور، مردی که تازه از بیمارستان روانی مرخص شده، در حال رفتن به خانه است که یک گاردن‌پارتی توجهش را جلب می‌‌کند، به آنجا می‌رود و در یک مسابقه برنده یک کیک می‌شود، اما درواقع اشتباهی رخ داده است و او نباید برنده کیک می‌شد زیرا این کیک پیام بخصوصی برای یک شخص خاص دارد.

افراد سازمانی که پشت این گاردن‌پارتی است برآن می‌شوند تا کیک را پس بگیرند اما آرتور حاضر نمی‌شود آن را پس بدهد و همین موضوع جنگ و گریزهای بعدی را به وجود می‌آورد: مرد جوان بی‌وقفه و با حرارتی خاص دربارهٔ وجدان سخن می‌گفت.

هفته‌ها پیش توضیح داده بود وجدان خودش کاملاً آسوده است؛ چون حتا اگر به صلح‌طلبی هم اعتقاد نمی‌داشت، چشمان نزدیک‌بینش او را از شرکت در جنگ بازمی‌داشت ــ مرد بیچاره از پشت شیشه‌های بزرگ و محدب و ته‌استکانی عینکش، با حالتی آمیخته از ضعف و اعتماد به او خیره می‌شد، چشمانی که مدام با حالتی التماس‌آمیز در پی گفت‌وگویی جدی بودند….