دانلود کتاب افضلیت علی (ع) نوشته‌ی عبدالفتاح عبدالمقصود

مؤلف در کتاب افضلیت علی (ع) با عباراتی ساده و روان به بررسی فضائل امیر مؤمنان پرداخته و کوشیده است با روش‌های متعدد به استدلال بپردازد. شیخ مفید در این کتاب در هشت فصل، فضیلت و برتری علی بن ابیطالب(ع) را بر تمام بشر، غیر از خاتم الأنبیاء حضرت محمد(ص) به اثبات رسانده است. مسأله تفضیل امیر المؤمنین علی(ع) از مسائلی است که از قدیم میان متکلمان مسلمان مورد بحث بوده است. غیر از شیعیان گروههای دیگری از مسلمانان نیز قائل به مسأله تفضیل هستند اما در دایره شمول آن اختلاف نظر دارند. همان طور که ابن ابی الحدید در مقدمه شرح نهج البلاغه بیان داشته، میان گروههای معتزله در این مسأله اختلاف‌نظر است.

کتاب‌های فراوانی به‌وسیله علما و دانشمندان اسلامی درباره منزلت حضرت علی نگاشته شده مانند:

• «التفضیل» نوشته ابوطالب عبیدالله بن احمد بن یعقوب بن نصر أنباری
• «التفضیل» نوشته فارس بن حاتم بن ماهویه قزوینی
• «تفضیل أمیر المؤمنین(ع)» نوشته ابوالفتح کراجکی
• «تفضیل علی(ع) علی أولی‌العزم من الرسل» نوشته سید هاشم بحرانی
• «تفضیل أمیرالمؤمنین(ع) علی غیر النبی(ص)» نوشته سید محمد بن سید دلدار علی نقوی
• «تفضیل أمیرالمؤمنین(ع) علی مَن عدا خاتم النبیین(ص)» نوشته علامه مجلسی

زندگی نامه مولف:

عبدالفتاح عبدالمقصود، در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۱۲ م (۲۰ خرداد ۱۲۹۱ش)، در «کَفَر عَشوَی» در ناحیه «راقوته» از اسکندریه مصر، در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد. دوره ابتدایی تحصیلات خود را در مدرسه رأس التین، دوره متوسطه را در مدرسه عباسیه، و دوره دانشگاهی را در دانشکده ادبیات دانشگاه اسکندریه، با درجه لیسانس در رشته تاریخ اسلامی سپری نمود و تحقیقات عالی خود را در مدرسه عالی افکار عمومی و اطلاعات ادامه داد.

وی در مشاغلی دولتی؛ مانند کارمند دفتری راه آهن، و مشاغلی خصوصی؛ مانند کارشناس انتشارات و تبلیغات در مؤسسه اقتصادی فعالیت داشت. مدتی نیز به عنوان رئیس دفتر حسن ابراهیم؛ معاون رئیس جمهوری مصر در امور اتحاد سوسیالیستی، و رئیس دفتر نخست وزیر؛ محمد صدقی سلیمان، در امور تحریر و انتشارات، خدمت کرد. وی در سال ۱۹۹۳۳م‌ (۱۳۷۲ش) درگذشت.

فهرست مطالب کتاب افضلیت علی:

• فهرست
• افضلیت علی (علیه السلام )
• مشخصات کتاب
• شایسته ترین
• تقوا و عبودیت
• زهد و پارسایی
• و…

در بخشی از کتاب افضلیت علی (ع) می‌خوانیم:

او همچنين، براى فقيه ترين بودن شايسته تر است و چنين بود. امام به تمام علوم قرآن كه قانون اساسى اسلام است، احاطه داشت؛ سنّت رسول خدا “ص” را بخوبى مى دانست. ملازم و همراه پيامبر “ص” بود و عملش را به چشم ديده و سخنش را از زبانش شنيده بود.

در اين باره، همان چيزى كه صاحب دعوت “پيامبر خدا “ص به او اختصاص داده است كفايت مى كند؛ تا چه رسد به ديگر علومى كه براى ديگران از روى آنها پرده برداشته نشد. امام مى فرمايد: به خدا سوگند، تبليغ رسالتها و تكميل وعده ها و تمام كردن كلمات به من آموخته شده است.

اينها علومى از مشاهدات غيبى و حكمت هاى نهانى بود كه به كسى داده نمى شد؛ مگر اينكه نزد پيامبر “ص” شايستگى فراگيرى اسرار الهى را داشته باشد؛ گذشته از علم فقه و شريعت كه براى همه ى مردم فراگيرى و آگاهى از آن جايز و مباح است.

على “ع” فقاهت در دين را از پيامبر “ص” فراگرفت و آنچه را كه جبرئيل بر آن حضرت نازل كرده بود بخوبى آموخت. با آنكه برخى از صحابه در علوم شريعت اظهار وجود مى كردند، هيچ كدام آنها به پايه ى او نمى رسيدند؛ زيرا از همه ى آنان فقيه تر و در قضاوت و فتوا از همه برتر بود. هنگامى كه كار دشوار مى شد و در مسائلى مى ماندند و گير مى كردند و مى خواستند صحيح ترين نظريّه را به دست آورند، به على “ع” روى مى آوردند.