اطلاعاتی در مورد قبرستانهای ایران | تدفین در ایران از آغار تا 5000 پ م

اطلاعاتی در مورد قبرستانهای ایران | تدفین در ایران از آغار تا 5000 پ م ، این دوران با تدفین گودالی که ساده‌ترین نوع تدفین است و با استقرار موقت آغاز میشود. در دوران استقرار در روستاهای اولیه تدفین‌های زیر کف دیده میشوند. تدفین‌های خمره‌ای مخصوص نوزادان کودکان و جنین‌هاست و بیشتر در منطقه فلات مرکزی ایران دیده میشوند.

تدفین‌های صندوقه‌ای مخصوص تپه حاجی فیروزاند و در هیچ کجای خاورمیانه نمونه های آن یافت نشده‌اند همچنین این تدفین‌ها نشان دهنده تدفین ثانویه درایران هستند. مواردی دیگری از تدفین با توجه به شکل ظاهری دیده میشوند که تابوت‌های خشتی گنج دره و گورهای خشتی نامنظم تپه زاغه از آن جمله‌اند .

وضعیت تدفین در ارتباط با جنس تغییری را نشان نمی دهند ولی در رابطه با گروه نابالغین توجه ویژه در تدفین در آنها دیده میشود به طور کلی دفن اجساد در زیر و نزدیکی مناطق مسکونی از ویژگیهای این دوره است طرز قرار گیری اجساد در آغاز استقرار بیشتر به حالت جمع شده است ولی در دوران روستانشینی اولیه و روستانشینی میانه حالت درازکش و گوناگون نیز دیده میشوند برای نخستین بار تقسیم بندی مواد و آثار قبور به صورت زیر ارائه میشود.

• الف – تزئینات و زینت آلات شخصی
• ب – آثار و اشیای تدفین
• ج- هدایای قبور

آثار و اشیای دفین نشان دهنده جنبه‌های عملکردی و آئینی در تدفین هستند در حالیکه هدایای قبور تنها جنبه آئینی دارند تدفین ثانوی بسادگی در تپه حاجی فیروز قابل اثبات است .

ناقص بودن استخوانهای اجساد در مکانهای دیگر احتمالا ناشی از جنبه‌های ساختاری است جنبه‌های عملکردی در تدفین با استفاده از گل اخرا و شاید مواد معدنی دیگر شناخته میشوند اشکال استقرار در بعضی موارد سبب ضرورت ‌های بخصوصی در تدفین هستند برای اولین بار روشهای مردم باستان شناسی برای اثبات جنبه‌های عملکردی در تدفین مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

مقاله مذکور اثر جناب احمد چایچی امیرخیز می باشد.