دانلود مقاله گور دخمه در دفینه یابی

گورْدَخمه نوعی معماری صخره‌ای می‌باشد و فضایی است که در صخره‌ها، کوه‌ها یا تپه‌ها برای خاکسپاری متوفیان ساخته می‌شده‌است. گوردخمه با دخمه تفاوت دارد. دخمه یا برج خاموشی مکانی است که بر فراز بلندی ایجاد می‌شد و متوفی در آنجا قرار داده می‌شد تا توسط حیوانات و پرندگان متلاشی شود. در مقاله گور دخمه در دفینه یابی به تفصیل موارد فوق توضیح داده شده اند.

مقاله گور دخمه در دفینه یابی :

گور دخمه‌ها در اصل آرامگاه‌هایی بودند که در دل کوه و صخره کنده می‌شدند و شکل اتاقی دارند که یک یا چند قبر در داخل آن‌ها تعبیه می‌شد. این فضاهای اتاقی شکل گاه جای کافی برای نشستن، قرار دادن اشیاء و برگزاری مراسم داشته‌اند.

گوردخمه‌های زیادی از دوران پیش از ماد، در مناطق تحت نفوذ اورارتو (اطراف دریاچه وان در ترکیه امروزی) یافت شده‌است. به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که گوردخمه‌ها بیش از آنکه ریشه و منشاء آشوری و مادی داشته باشند، به هنر معماری اورارتوها مرتبط هستند.

شکل گوردخمه در گنج یابی معمولا بازتاب معماری عصر و زمان خود میباشد و در تراش آنها سه عامل مورد نظر بوده است:

• روبروی یک منظره طبیعی تعبیه می شدند
• روبروی یک جاده مهم شاهی و گذرگاهی مهم تعبیه می شدند
• نقطه ای که این چنین اثرها در آن خلق می شدند می بایست سنگ کوه یکپارچه و بدون رگه و درز و شکاف و یا کم رگه باشد
• شکل گوردخمه ها با توجه به اقلیم مختلف ایران متفاوت می باشد
• در بسیاری از نقاط کوهستانی کشور که دارای مناطق صخره ای هستند از گوردخمه های سنگی یا صخره ایی استفاده شده است ولی در مناطقی که مناطق صخره ایی کمی وجود دارد از مقبره های دخمه ایی زمینی ( گور دخمه زیر زمینی ) استفاده شده است

تاریخ گور صخره (گور دخمه) و انواع آن:

گوردخمه در زبان عامیانه گاه به‌طور هم‌معنی و مترادف با استودان نیز به کار گرفته می‌شود در حالیکه این دو از لحاظ ساختاری با هم تفاوت دارند. کلمه استودان که از ترکیب واژه‌های «استو» به معنی استخوان و «دان» به معنی جایگاه تشکیل شده و محل نگهداری استخوان متوفیان بوده‌است.

استودان‌ها در مقایسه با گوردخمه‌ها دارای ظاهر بسیار ساده‌تری بوده و ابعاد کوچکتری نیز دارند و در واقع حفره‌هایی هستند که برای نگهداری استخوان متفویان در داخل صخره‌ها ایجاد می‌شدند.

در مقابل گور دخمه‌ها در اصل آرامگاه‌هایی بودند که در دل کوه و صخره کنده می‌شدند و شکل اتاقی دارند که یک یا چند قبر در داخل آن‌ها تعبیه می‌شد. این فضاهای اتاقی شکل گاه جای کافی برای نشستن، قرار دادن اشیاء و برگزاری مراسم داشته‌اند. گور دخمه‌های متعددی از دوره‌های مختلف در ایران یافت شده‌اند که نمی‌توان آن‌ها را به شخص خاصی منسوب نمود.

درحال حاضر هنوز در برخی مناطق ایران، به‌ویژه در غرب، گور صخره ها برای خاکسپاری مرده‌گان استفاده می‌شود؛ مثلاً در خرم‌آباد برخی خانواده‌ها به‌جای ایجاد قبر تازه، مرده را در گوردخمه خانوادگی قرار می‌دهند که به آن لَحَک می‌گویند.